ZbiĂłr wstrząsających reportaży laureata nagrody Kapuścińskiego i autora głośnych "Płuczek", ktĂłre znalazły się m.in. w finale Nagrody Literackiej Nike. Poruszające losy matek, ojcĂłw i dzieci wciągniętych w wielkie i kameralne polskie piekła. To historie, ułożone z bezlitosną reporterską precyzją i jednocześnie wielką wrażliwością, z tropĂłw i śladĂłw wydobytych z prokuratur, akt sądowych, zeznań i opowieści. Oblicza polskiej rodziny, ktĂłrych, zanurzeni w stereotypowych wyobrażeniach i zamykający oczy przed tabu, na co dzień nie widzimy. Reszka oddaje głos nastoletnim dzieciobĂłjczyniom, żonom przez lata bitym i upokarzanym przez swoich pijących mężĂłw, sprawcom brutalnych mordĂłw, ktĂłrzy nie widzą swojej winy, a także świadkom rodzinnych tragedii, pracownikom społecznym i policji.

WśrĂłd jego bohaterĂłw są m.in: rodzina zastępcza, ktĂłra brała dzieci po to, by na nich zarabiać; rodzice, ktĂłrzy zagłodzili swoją cĂłrkę, małżeństwo emerytĂłw opiekujące się dorosłym niepełnosprawnym synem; rodzice, ktĂłrzy usiłują wypędzić z cĂłrki złego ducha za pomocą egzorcyzmĂłw czy czarnoskĂłry bokser z domu dziecka, nastolatka, ktĂłra zbuntowała się przeciwko reżimowi pogotowia opiekuńczego, gimnazjalista, ktĂłry się powiesił, najprawdopodobniej z głodu.

"Historie rodzinne" to także mocny głos oskarżenia polskiego systemu opieki społecznej - często nieudolnego i ślepego na dramaty rozgrywające się za zamkniętymi drzwiami mieszkań i instytucji noszących miano "opiekuńczych". I jednocześnie to obraz świata, w ktĂłrym czasami, nieoczekiwanie i wbrew wszystkiemu, pojawia się dobro. ZbiĂłr zawiera reportaże nominowane do Nagrody Grand Press.

Ona: Czy chodzenie tam to był grzech? Jak one już były martwe a tu bida była, to nie jest grzech. Tak se myślę.A pan myśli, że to był grzech, rąbać te ciała, szukać tam grosza jakiegoś?
Ja: To ludzie byli.
Ona: Ale nieżywe.

To nie były incydenty ale proceder, ktĂłry, niemal na masową skalę, trwał przez lata. Na terenie byłych obozĂłw zagłady w Sobiborze i Bełżcu, w mogiłach setek tysięcy ofiar mieszkańcy pobliskich wsi i przyjezdni prowadzili wykopki w poszukiwaniu "żydowskiego złota". "Na Icki" chodzili ojcowie i synowie, sąsiedzi, mężczyźni, kobiety i dzieci. Prochy zmieszane z ziemią przepłukiwali w rzece lub specjalnie wykopanych dołach z wodą, tzw. płuczkach. Paweł Piotr Reszka, laureat Nagrody im. Ryszarda Kapuścińskiego, w swojej nowej książce zbiera głosy układające się w przerażającą opowieść o zobojętnieniu, ktĂłre pozwala traktować masowe mogiły jak złotonośne pola. Nie osądza jednak, lecz szuka odpowiedzi na pytania: jak to możliwe, że po Zagładzie mogła przyjść "gorączka złota", co kierowało kopaczami i co dzisiaj myślą o tym ich potomkowie.